Urodziła się w 1964 roku w Lublinie. Szczęśliwe dzieciństwo spędziła jednak w Milanowie na Podlasiu, za którym tęskniła i tęskni do dziś. Jest germanistką (magisterium na Uniwersytecie w Lipsku), lektorką języków obcych i tłumaczką, a także inicjatorką Polskiej Kafejki Językowej – SprachCafé Polnisch w Berlinie – otwartego miejsca spotkań, edukacji i kultury – jako modelowej koncepcji dla lokalnych migranckich inicjatyw społecznych (2012): www.sprachcafe-polnisch.org. Jest przy tym spostrzegawczą organizatorką, koordynatorką i wrażliwą moderatorką życia kulturalnego oraz popularnego miejsca spotkań z polskim akcentem w Berlinie.
Po studiach w Lipsku, w 1990 roku, przeprowadziła się do Berlina. Od 2000 roku mieszka wraz z rodziną w zielonej północnej dzielnicy wielkiego dynamicznego miasta, w Pankow. To tutaj na nowo odkryła swoje zamiłowanie do fotografii oraz innych form wizualnych.
W pracy twórczej często skupia się na estetyce detali życia codziennego. Nic nie jest dla niej oczywiste. To zawsze poszukiwanie nowych spojrzeń i perspektyw w drodze do treści raczej minimalistycznych i uniwersalnych. Światło i cień, a także odległość i bliskość odgrywają ważną rolę.
Wielką inspiracją były dla niej podróże po krajach Europy, Azji, Australii oraz Ameryki Środkowej.
W dorobku artystycznym Agaty Koch znajdują się liczne wystawy fotografii i obrazów oraz publikacje tekstów lirycznych i prozatorskich. W 2020 r. ukazał się jej pierwszy dwujęzyczny tomik wierszy i fotografii „Du duftest wie die Sonne” – „Pachniesz słońcem”, wydany przez Verlag Treibgut w Berlinie z przedmową prof. dr Brygidy Helbig, w formie albumu. Wraz z nim powstało także kilka nagrań audio. Agata Koch oba języki – polski i niemiecki – uważa za nieodzowną stałą wzajemną inspirację dla siebie.
„Spotkania są ważne” to motto wielu lat
spędzonych w stymulującej różnorodności
kultur, języków i pokoleń.
„Magnolia.
Spotkania w przeszłości i dziś.
Szczęśliwe miejsca łączą“
– opowieść Agaty Koch –
Premiera książki miała miejsce
12 lipca 2024 w Milanowie, miejscu usadowienia głównej części opowieści
w byłym Dworze
Rodziny Czetwertyńskich.
O silnej potrzebie bycia u siebie. Dzielenia się domowym ciepłem i jego bogactwem
z innymi, nawet tym skromnym. O współtworzeniu rzeczywistości i czerpaniu z tych procesów prawdziwej radości, gdyż: ludzie tworzą miejsca.
Tęsknota za domem w epoce globalizacji oraz wysokiej mobilności człowieka przerasta dziś nasze wyobrażenia. Skutki wojen, wypędzeń
i uchodźctwa pogłębiają ją. Ludzka potrzeba zaspokojenia tej tęsknoty to wyzwanie dla całych społeczeństw i dla każdego z osobna. Pokój, empatia i miłość kontra wojna, przemoc i śmierć.
Autobiograficzna historia, w której rzeczywistość ostatniego stulecia przeplata się z wizją baśni zanurzonych w przyrodzie magicznej Wschodniej Polski w międzynarodowym kontekście, zachęca szeroki krąg czytelniczek i czytelników
do lektury. To książka o stawaniu się i przemijaniu.
Wzbogacona o fragmenty poetyckie podkreśla swą szczególną estetykę oraz zdradza tajemnice wrażliwości autorki.
