KRISTINA CIAGLIA (DE-PL)
Die Sonne treibt mich heraus. Das Meer ruft mich immer wieder: „Komm! Komm zu mir ! Schaue mich an!“
Fasziniert vom ewigen Spiel der Wellen breche ich auf: Schnell, schnell ans Wasser! Keine Zeit verlieren! Am Strand laufe ich am Saum des Wassers entlang, beobachte die Wellen immer wieder, blicke durchs flaschengrüne Wasser: die Welle baut sich auf, höher und höher, bis sie sich bricht, einen schmalen Streifen hell schimmernder Luft unter sich einschließend. Rauschende Wassermassen zerfließen zum Ufer hin in schaumigen Flächen und bilden den sich kräuselnden, rüschenartigen Wasserrand auf dem hellen Sand.
Flaschengrün, Türkisblau, mintfarbiges Himmelblau- pastellige Wasserfarben, durch die golden der Meeresgrund schimmert, fesseln meinen Blick!
Genauso angezogen bin ich vom kraftvollen Atlantik in Irland, mit den weiten Horizonten.
Słońce mnie wygania. Morze woła mnie raz po raz: „Chodź! Chodź do mnie! Spójrz na mnie!”
Zafascynowana odwieczną grą fal, wyruszyłam: Szybko, szybko do wody! Nie trać czasu! Na plaży biegnę wzdłuż brzegu, raz po raz obserwując fale, patrząc przez butelkowo-zieloną wodę: fala narasta, wzrasta coraz wyżej, aż się załamuje, zamykając pod sobą wąski pas jasnego, mieniącego się powietrza. Gwałtownie płynące masy wody spływają
w kierunku brzegu, tworząc pieniste powierzchnie i tworząc na jasnym piasku falistą krawędź wody.
Butelkowa zieleń, turkusowy błękit, miętowy błękit nieba – pastelowe akwarele, przez które prześwituje złote dno morza, urzekają mój wzrok!
Równie mocno pociąga mnie potężny Atlantyk w Irlandii, z jego szerokimi horyzontami.
…
Kristina Ciaglia
Ciąg dalszy artykułu znajdziecie Państwo w kwietniowym wydaniu magazynu TALENTS.
