Wawrzyniec Jeziorski – Stefański
Urodził się w 1841 r. w ubogiej rodzinie mieszczańskiej w Ozorkowie.
Został ochrzczony w kościele parafialnym pw. Św. Józefa. Kiedy był małym dzieckiem zmarł mu ojciec. Matka jego po pewnym czasie związała się na stałe ze Stefańskim (brak imienia), który miał córkę z poprzedniego małżeństwa Mariannę Stefańską. Mając 17 lat rodzice podjęli decyzję, że Wawrzyniec rozpocznie naukę konkretnego zawodu.
Dnia 4 czerwca 1858 roku został oficjalnie wpisany do księgi terminatorów Cechu Szewskiego. Nauka miała trwać 4 lata i 3 miesiące. Skończywszy 18 lat Wawrzyniec został adoptowany przez Stefańskiego, który nadał mu swoje nazwisko i od tej chwili nazywał się Wawrzyniec Jeziorski- Stefański.
W niedługim czasie Wawrzyniec poślubił Mariannę Stefańską.
Wybuch powstania styczniowego spowodował podjęcie przez Wawrzyńca decyzji o zaangażowaniu się w działania powstańcze, pomimo że żona spodziewała się dziecka. Został on dowódcą Żandarmerii Narodowej na terenie miasta Ozorkowa.
Jego działalność była trudna i żmudna. Do zadań żandarmerii należało pozyskiwanie żywności, paszy dla koni, lekarstw dla oddziałów powstańczych oraz zbieranie informacji o ruchach wojsk carskich.
Po przegranej bitwie pod Dobrą wzmogły się represje carskie. Prawdopodobnie na skutek donosu Wawrzyniec został pojmany i osadzony w więzieniu w Łęczycy. Tam też odbyła się rozprawa wojskowego sądu carskiego, który skazał go na karę śmierci. Wawrzyniec Jeziorski został przewieziony do Ozorkowa celem wykonania kary pokazowej.
…
Paweł Jaszczak
Dalszy ciąg artykułu znajdziecie Państwo w lutowym wydaniu magazynu TALENTS.
